En karanlık gecelerde dahi
Mahrem düşler kurmadık seninle
Çok sevdiğim gözlerine bakarken bile
Ellerin ellerime değdiğinde, ürkek bir titreme sarardı bedenimi de
Sen hastalığıma verirdin
Ses etmezdin

İçimde fırtınalar kopardı, teninin sıcaklığından
Sevmelerim hoyratça olsada
Korkuyordum
Sana dokunmalarımı acemice yaşarken

Hayatımda eksik olan ne varsa
Ben, bir annenin sevisinde sevilirken tamamlıyordum
Gelişlerin de bayram coşkusu yaşasada kalbim
Gidişlerin matemin en dip noktasını yaşatıyordu
Kırık hayallerimden
Dilek ağaçlarına hüzünlü mendiller asıyordum da
Ses etmezdim
Ve sen farkına varmazdın

Geceler bana
Ben sana mahkumdum
En güzel düşleri kuruyordum
Bir sigara yakıp
Aşka yazılmış şiirler dinliyordum
En çokta, gözlerini anlatanları
Sonra
Düşlerimize denk gelenleri

Bazen
Seni ifşa ettikleri için şairlere kızıyordum
Ben şairlere kızdıkça
Onlar inadıma seni yazıyorlardı
Onlar inadıma seni söylüyorlardı...