diyorum ki; şiir bitmiştir:
kınından çekilen bir kılıç,
kalbe saplanır gibi:
canhıraş bir soluktur; hayata
yüzünü dönmüş sitemkâr yolcu...

diyorum ki; söz uçurumdur:
kayıp giden ayağımdır;
hayır, hayır! dil’imdir,
bir akrep gibi bedenimi sokan.
dil(l)’enmeye görsün...

diyorum ki; akıldır akıl,
iplerini salıvermiş derviş
meczûp bir güneş gibi,
aşk üzre dönen bir mevlevi.
akıl; akıl diyorum: pervâne...

diyorum ki; hiç başlamamıştır / ne ilk,
ne son satırı yazılmamıştır. şiir;
kalbe düşmemiş bir vahiy; od’ların
arasında parlamayan nâr; mûsa’nın
avucundaki beyaz leke, değildir şiir...

diyorum ki; aşktır, aşk
yakıp kavuran zemheri yalnızlık.
ibrahimi yakmayan od;
mecnunun ismini çöl kılan,
cismini gayb kılan girift:
aşk; diyorum aşk: sersefil...

diyorum ki; yalan’dır şiir / ve
yalan olduğu kadar doğru.
aşk kadar zülâl; beyaz kadar uzak,
leke kadar âşikâr; hüzündür adı,
yaşanmamış olduğu kadar...

diyorum ki; bedevî bir münzevi,
yıldız kadar uzaksa / ya da,
uzaksam en az bunlar kadar:
adım; konulmamış bir yalnızlık olsun,
sesimin titreyen "ben" noktasında...

mustafa nazif duran