son dem

/...





Gitme

Beni bu lekeli kaldırımlarda yürütme yalın ayak
Boynuma takıp vebalini koşturma ardın sıra
Karabasan korkular düşürüp avuçlarıma
Yutkunamayacak kadar derin solutup yokluğunu gitme ....




Ay ışığı yutuyor umutlarımı
Yok oluyorum sokağın azılı sarhoşları gibi

Her ’ yar ’ deyişim yara oluyor dilimde
Dalıp gittiğim uzaklara kazınıyor sorgularım
Sorgusuz sualsiz asılıyor gözlerim süzülüp gölgenin üzerinden

İki damla gözyaşım zalim kesilip hesap soruyor benden
ve ben umutsuzluğumu inzivaya çekiyorum gitme ...






Seni öldüremiyorum düşlerimde ne yazık
Hayati bir mesele oluyor seni sevmek
Bunca uğultu içinde tek ilacım yüzüne bakıp uzun uzun gülümsemekten
Yüzüme bu yüzsüz yokluğu bırakıp gitme ...










Gülşah Gayret
Tekirdağ

...









Değerli yorumu için Yunus Özkan ’ a sonsuz teşekkürlerimle ...