Neye yarar
hüznü süpürmeyen Eylül akşamları

benim kal
kimsenin tanımadığı bir yabancı yüzü gibi


azad et bakışını ,

gözlerime dal ...


/ ...






Üç gün oldu
Buralar seveli bu kasavetli akşamları


Bardakta buz gibi rakı
Kapıda kendi gözyaşımdan daha ıslak bir Kedi
Yavan bir yalnızlık
Radyoda melankolik bir şarkı



Tüm saatler namlusunu çevireli üstüme
Öpmeye kıyamayan annem gözlerini üzerime sıkalı
Üç gün oldu




Yüzümde kalk gidelim yalancı bir tebessüm
Acım üstüme üşüşeli
Çakal gibi gecelere kurt kesileli üç gün oldu ...



Otogarda unutulmuş bavul gibi sahipsiz kalalı ben
Savrulalı birilerinin önüne
Yarım yamalak yaşlandıralı tüm dileklerimi

Ve bu şehri ortadan ikiye yırtalı
İçeli yalnızlığın suyunu
Üst üste kanayarak kendi kendimin etine karışalı
Üç gün oldu



Kör bir dilenci gibi bakışlarımı yasladığımda omzuna
Savuracağını ne kadar bilirdim ki ben


Ki;
Ellerinin zamansız rüzgarlar sığ/zdıracağını
Kasıp kavuran yokluğunu bana kader eyleyip



Göğsümün boşluğunda kuşkulu bir haber gibi
Adın çığlık beynimde umutlarımdan kaçak
Bu hasret , bu susmalar bu aşk
Yaralı bırakma ,vur
Can yakıyor alçak !


Yokluğun muhabbetini ediyorum odamla
Beyhude geceler o duvarlar dile geleli

Çok zor susuyorum bu tanıdık ölüme
Üç gün oldu
Nefesimden feragat edeli


Anmaya korkmadığın
Duymaya erindiğim o sözleri çoktan ezberledim
Hatmettim yokluğunu

Üç gün oldu
Başı boş bir şehre suçüstü eyvallah çekeli...

Nefesimle göğsümü bölüşmeyeli üç gün oldu

Yalnızlığımı ellerinden tutuyorum bileklerime baş kaldırıp
Ben ne cesur davranmışım oysa yaşarken
Düşlerimi uyutup uyutup korku ile uyandırarak kendimi kandıralı
Üç gün oldu



Kan sızıyor bakışlarından
Tek kare resmin hedef alıyor gözlerimi
Tetikte her bakışın üzerimde üç gün oldu

Bu kentin her sessizliği bir gök gürültüsü doğurur babasız
Ve aşıklar yetim kalıyor her ayrılıkta savunmasız
Üç gün oldu kendi eserini reddedeli o ressam

Üç gün oldu sevgili
Çarmıha gereli yokluğunda beni ben yapan gülüşlerimi ...






Gülşah Gayret
Tekirdağ




_