YAŞAMAK-1



Neden durup dururken dertlenir tepemdeki Ay
Bu eylül
İpleri kökünden koparılıp şu düşen yıldızlar
Daha kaç kağıt tüketecek yaşarken yazarlar
Ve başı neden hiç dönmez bu kadar dönerken Dünya’nın



Yalnızlığınla sevişmeyi öğrendiğinde, bir aşkın iki kişilik kısa bir öpüşmekten ibaret olduğunu anladığında kavrayacaksın saatlerin fitili tutuşturulmuş bir bombadan farksız olduğunu. O vakit rengi solgun duvarların neden örümcekleri bir köşede ne çok sevdiğini… İşte bu yüzden kıbleni pencereden dışarı çevirdiğinde göreceksin, körü körüne bir aşk için ne çok şey kaçırdığını….



]Her uyandığında sevsin güneşi gözlerin
O yoksa bulutları okşasın parmakların
Kollarını alabildiğince açarken kucakla tüm serçeleri
Kanatların olsun mesela dudağına yapışan ilk şarkı
Yıkamadan önce yüzünü unutma selam vermeyi tavandaki örümceklere….




Çırılçıplak dolaş, ayakların iyice yere bastığını hissetsin
Yaşamın kıyısında değil de tam ortasında olduğunu duyumsamanın neşesi
Sebepsiz yere gıdıklansın mutfağa giden adımların seni
Az seçim yapmanın getirdiği sevinçle çıkar dolaptan tek dilim kalan peyniri
Zeytin küserse küssün
Ne kadar az olursa o kadar güzel olurmuş desin her lokman...



Çıkmadan dışarı yüzünde en son aldığın bayram giysisi
Tıraşlı bir gülümseme yakana gül takmana gerek yok
Adam akıllı götürsün seni parlak kunduraların eski dostlarının yanına…