Şimdi gel yazabilirsen yaz iki mısra rekabet edebilmek o kadar kolay değilmiş şimdi de anladım :)

Acılarla sarmalanmış dört bir yan, bir yanda yarin yokluğu öbür yanda onun yokluğunda büyüyen hasretin dinmez sancısı, Tahir ile Zühre gibi..
sen elmayı seviyorsun diye elmanın da seni sevmesini beklemeden ya da "aşk tükenmektir göre göre ateşlere yürümektir" gibi....
Ve elinden gelse yarin acılarını da sırtına yükleyecek şaire... Ve daha nicesi...

Mücadele şevkim az kırılsa da mücadeleye devam rakibem :)))

Okuttuğun güzel mısralar için sonsuz teşekkürler rakibem....kutlarım...

İnsanın fedakarlığı bir yere kadar sürer
O hep gülerken, yani sen hep ağlayacakmış gibisin meğer
İşte asıl o zaman “Tüm umudun suya düşer”
Sonuç ise yalnız umudunu değil, ömrünü bile törpüler
Oysa bu denli müsamahaya ancak şöylesi değer,
Dönüp dolaşıp sonunda o sana gelirse eğer…

Sevmenin de bir sınırı var
Sen istersen sev dağlar kadar !
Her şey de karşılıksız olacak değil ya o kadar
Bu sadece sendeki sevginin büyüklüğünü vurgular…

Oysa hayat insan da bir defa başlar
Ve her yaşanılan hayatlar
Ömrün sonuna dek bir defa uzar
En içten aşk duyguları da,
Bir defa insanın yüreğine uğrar
Allah aşkına, kim ve hangi seven yürek,
Böyle bir müsamaha duygusuyla,
Her şeye rağmen hala küt küt çarpar !...
Bu şekil affede, affede hasretle yaşamalar
Acaba hangi aşk’lar da var ???...

Sizin yüreğinizde ki sevda köşkü hani bir de olmasa,
Aşk denilen şeyin ne olup, ne olmadığının manasını o daha çok arar ?
Siz ise hala affediyorsunuz hem de ölecek kadar !!!...

Galiba siz de;
Dünya daki tüm nefretlere rahat yetebilecek
Ve sonsuz ölümlere dahi yetebilecek boyutta af duygusu var ?….
Bence sizin bu hoş görünüzün sonu,
Uzar uzar ömrünüzün sonuna değin uzar,
Tıpkı tahmin ettiğim gibi gidip Cennet’e kapısına konar !
Her şeye rağmen mutluluklar !!!....

Ve bu şiir arkadaşınız. güzel şiirinizi kutlar !!!....