Ben biraz da sen’dim
Sen de ben..

Şimdi ne zaman mırıldandığım şarkıyı yarıda bıraksam,
Sen devamını getiriyorsun..
Ne zaman içimden bir şiir yolculuğu geçse,
Satır duraklarında sen çıkıyorsun..
Ve şiirin her harfine
Binlerce anlamlarımı vurguluyorsun..

Ben biraz sen’dim sevdiğim,
rüyamı yorumluyor gözlerin
Hiç konuşmasan da
Anlıyorum taa dibine kadar söyleyemediklerini..

Unutmuş oyuna yatma,
Biliyorum unutmadığını..
yarıda kalan adımlarımızın seslerini duyuyorum.
Nasıl da geziyorum şehrini,
Her sokağını,
Her köşe başını.
Gözlerimi açtığımda koca bir hayalin sıcak avucuna, düşüşümü soluyorum.
Sen de geziyorsun şehrimi değil mi?
Ve fark ettin mi ne kadar aynılar..
Kokusuyla, mavisiyle
En çok ta umutlarıyla..

Rüzgarı dinliyor musun sende,
Peki ya yüzüne dokundurduğu masumiyeti?
Yağmurları da izliyor musun?
Sırılsıklam eden rahmetini.

Ben biraz da sen’dim
Yarıda bıraktığım cümlem
İki yudumluk kalan çayım
Hüznümün diğer adı
Bir de yarımı..

Dedim ya,
ben biraz da sen’dim..
Sen de ben.

Bitmez bu biz’lik!..



Semra’m Öztekin