"Hayatın soğuk mevsimin rutubetli basamağında,
Üşüyen çocuklar düşüyor geceme.."

Üşüyorum..
Hem alnımda boncuk boncuk ter,
Hem de elim ayağım buz kesilmeden
Üşüyorum..
Hicaplı gecelerin en mahremli koynunda
tadı kaçmış susmaların elleri yana düşer..
soluk simalar öper alnımdan,
Üşüyorum..
Zindan karanlığında çalınmış hayatların ahı,
kan ter içinde ölümün soğuk yanıyla..
Bu verilen kaçıncı kıyamet?
Kıyamete mukabil bu kaçıncı diriliş?
Kaç iyi yürek kaldı dünyada?
Kötüler sarmış dört duvarları
Soğuk gecelere mi düşer bu feryat?
Unutuluşun girdabına bırakılan kaçıncı masumiyet?
Ne zaman ki
Eli silahlı kötü asker, masum bir çocuğun başına dikilince,
Çocuk:
“Seni Allah’a deyecem!” deyince
Ve biz koca insanlar,
İşte şimdi kaybettik..
küçük dilden çıkan büyük şikayet, titredi mi şimdi arş-ı alayı?
Üşüdüm acizliğimden.
Sökmeyi bekleyen şafakta dökülen gülüşlerin kanı bulaşır yüzüme.
Şarapnel parçalardan hayatlar
Dipçiklenmiş umutlar
Barut kokulu sevdalar gezinir beynimden!
Kaçamadım..
Masiva’nın elleri boğazımda
Ayrılıklar hat safhada
Rüyalar çalındı
Tozpembe de gitti hülyalardan..
Sonsuz karanlıklar var şimdi..
Gece..hep gece..
Aynaların hüzünlü yansımaları üşüttür,
üşüyorum..

Vuslat yakınlaştı
Eli tetikte bekliyor ölüm
Unuttuk..
Unutulmuşun kıyısında unutulanların sesi yanılanır,
Nerdesin sen,savaşın özgürlük rayihalısı çocuk?
Nerdesin kötü asker?
Mahkeme-i kübra’da hesap var şimdi!


Gece..hep gece kalır mı hiç?
Kalmaz!
Şimdi hatırladım..

Semra’m Öztekin