Kalabalık olur her zaman bu şehir,
olur da kulakların beni duymazsa,
başını göklere çevir..
bir bulut, peşin sıra tüm bulutları sürükler..
sen hissine sürüklen,
iki adım ileri, iki adım geri
bulunur bir yol
belki uzun belki kısa..
Yorgun bakışlara sürülürse elin,
sen durma
yine durma..

çöreklenirse içine hüzün katresi
silme gözünden düşen yaşları,
olur ya toprağa düşer,
umut olur, filiz olur
belki sonbahar, belki ilkbahar..
sen üzülme, yine üzülme..

kaybolursa sesin yürüdüğün yollarda,
içine dön..
ve içteki sesli hayallere..
dalar mısın ötelere, buğulu tebbesümle
belki özlemli, belki sitemli..
şaşkınlığın olur, anlayamazsın..
üzülme,
yine üzülme..


masiva’nın kıyısına düşersen şayet,
arkana bak
uzaklığın, kalbine verdiği yakınlığa..
ve umuda
ve inanca
sev belki uzakları, belki yakınları
sen üzülme, yine üzülme..

olur da üşürse ellerin,
dualarla üfle avuçlarını..
koy başının altına düş’üne yat sessizce..
rüyanı sev, uyanmayı da
belki hayal, belki gerçek..
sen üzülme,
yine üzülme..