"Ölüm bahar ülkesi, canda korla yanana
Ne mutlu ki Rabbini, dilde aşkla anana "

Uzayan hayalimin, sökümü arasında
Tutuşan bir sitemin, kapanmaz yarasında

Köpüren çığlıklarım, çaresiz ağlıyorken
Zalim arzular beni, dermansız dağlıyorken

Yosun tutan kalbimle, güle ağsam diyordum
Bende yanan ışıkla, günü sağsam diyordum

Beyhude olan yolun, şimdi ortasındayken
O zümrüt aynaların, artık arkasındayken

Tutuşan çığlıkları, gözlerimle topladım
Boğulan sığlıkları, közlerimle topladım

Kalbimdeki korkuyla, bir mezarda inlerken
Dumansız bir gölgeyi, hazin hazin dinlerken

Servinin rüzgârıyla, hülyalardan ayıldım
Kararmıştı gözlerim, birdenbire bayıldım

Renkler ve ışıklarla, dönüyorken yoluma
O sihirli gülleri, sarıyorken koluma

Mermer havuzlarımda, artık durabilirim
Özlediğim saati, şimdi kurabilirim

Ruhumdaki ufuktan, ödüller getirirken
Yazdı kalemim, sizi gerçeğe götürürken

Esen rüzgârla birden, şifa yaşları döktüm
Söktüm içimde olan, vehimleri hep söktüm

Derdimle ağlıyorken, ağrılı hülyadaydım
Aşkın ıztırabından, bir başka dünyadaydım

Beni tanır aynalar, aşkım bezm-i elestti
Döktüğüm gözyaşlarım, artık bana serbestti

Örtülen sisler kalktı, gözlerimin önünde
Ses bekleyen güller ve bülbüllerin yönünde

Gül açan bu yüreğim, hicranda geziyorken
İnleyen mevsimlerim, zamanı seziyorken

Çırpınışımla açan, uzakları dinledim
Açılırken yollarım, mısralarda inledim

İnlediğim her mısra, sevdamın dökümüydü
Dillendiğim her hece, kasvetin sökümüydü

Ey Pervâne, sükût et, içten içe çağlama
Bak, güneş doğdu sana, yüreğini dağlama