şimdi şiirlerin acıyan yanı
gerçekle kurgunun arasına yatmış hayat

...

ne olur azıcık kullanılmış harfler verin bana
eskimiş yalnızlıklardan şiir yazmak istiyorum
hani sığıntı olur en masum suskunluklar
ve susların arasına dağılır hayalden kopmuş bir umut
o umudun yokluklarıyla gelin kaleme
bırakın kurşunun grisine usulca
dönün yalnızlıklarınıza

herkes düşkündür
herkes biraz deli
biraz yıkıktır
biraz yıkmıştır apansızca

bakın çürüyor anlaşılmamış herşey
herşeyde küllenmiş zaman
sarhoş bir eylülün dağınık rüzgarı herşey
birazdan kapıyı çalacak güz
kuruyup dalından düşecek yaprak
düşecek herkes gibi

ne olur azıcık koparılmış takvim yaprakları verin bana
kimsesiz kaldığınız vakitlere düşmüş olsun
yüzü gözü acılarınızla kirlenmiş
ve ıslanmış olsun gözyaşlarınızla

olmuyor çoğu zaman
düşler bir yerde vuruluyor
çırılçıplak kalıyor cesetleri
yağmurla yıkanıp
bilinmeze def ediliyor
takvimdeki rakamlar yanlış
yada koparan elin hayalleri
vakitsiz göçlerde kayboluyor

herkes biraz yaşlanmış
büyümüş çocukluktan kalma ayazda
fotoğraflar siyah beyaz
dinamitlenmiş son sefer aşk yolculukları

bittiği yerde kalmıyor hayat
yerine gelip oturuyor yeni bir başlangıç
sonunu bilmeden biteceğini bilerek geliyor


herşey herkes olmaya meyilli
herkes biraz aşk
herşey olduğu gibi kalmayı istiyor
herkes değiştirmeye acıkmış herşeyi



yüreğinizde kaldıysa umut kırıklarından
ne olur azıcık sevgi verin bana
düşleri daha öldürülmemiş çocuklara gidiyorum
gidiyorum yalın ayak ve çıplak yalnızlığımla