Ölümün dar şehrinde
Ellerim gökyüzüne emanet.
Kessem kanımı
Bilirim akmaz iki damla kan(ım)
Ve vuslatına sığ kalmış yanımın
Islak suretiyle dokunuyorum ellerine
Seviyor musun?





//





Canımın dar parçasına doğru uzanırken
Genzimi yakan hasret(in)
Harama eş olan dudaklarım
Sensizliğin girdabında.
Bir yudum tatsam ö l e c e ğ i m.
Aslında ölmek değil de;
Ulu orta // çığlık çığlığa sevmek istiyorum
Avuç çizgilerinin
Kıblesine dokunurken yüreğim.





Şimdi özlesem seni
Çok özlesem.





Dağlar devrilse ardımdan
Ve gökyüzü aşkınla allak bullak olsa.
Aslında bu sıralar iyi değilim.
Gözlerime değen bulutlar
Sesime tüküren geceler
Ve ayaklarımın altını delen şehirler var.
Her bir kanaryanın tırnak aralarında seni ararken
Her serçenin gagasında gözlerine dalıyorum.
Ve üstünden yalın ayak geçtiğim istasyonlara devriliyorum.
Yokluğunu kabul edemiyorum galiba.
Karıncaların uçtuğuna
Ve dahası yılanların dans ettiğine inanıyorum.
Çok değiştim sen gideli
Ellerimde tükenen ömür
Kaderine boyun büken martılar tanıdım.
Denize hasret türküler söyledim
Sesimin sessizliğine inat!
Ah! Bir bilsen ne çok cırtlakmış sesim
Daha demin fark ettim.





Kulak diplerimin ardına uzanan
Gölgesi bozuk bir ruhun
Dar kafesinde dururken hayat
Terk edilmeye mahkûm sütü bozuk hayallerin
İç çekişinde ağlar anne yanım.





Ey benim vefasızım / hayırsızım
Hangi iğnesiz bir dikişin
Dilinin ötelerinde sevda oldun?
Ki aslıma değen cenabet bir gülüşün
Gurbetinde asılı kalırken sevişlerim.





Gözlerinde şehrimi hiçe saydığım sevgili
Şimdi kaç âmin seni ıslah eder
Kaç şiir adını söyler
Kaç kelebek ömrünü feda eder
Kaç türkü sen eder?





Hangi şiirin tanımıydı gözlerinde bulduğum kelimeler?
Hangi günahın bedeliydi gidişlerin?
Ve hangi mevsimin rüzgârıydı bakışların?
Söyle eyy! Vefasız sevgili
Genzimde ölürken martılar.