1
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
833
Okunma
ceplerinde şiirler çıkaran adam
kasketinde kanayan bir temmuz taşıyordu
saçlarını kabuslarda
kollarını ayrılıklarda bıraktı
yorgundu
ceplerinde şiirler çıkaran adam
sırtında sıcak bir hançerle yürüyordu
içinde bir dal kırıldı
öğretmenini bir kış günü vurdular
bu yüzdendir o yüzünün soğukluğu
ceplerinde şiirler çıkaran adam
kalbinde acıtan bir yarayı sarıyordu
insansız topraklara kaçtı
konuşmayı kuşlardan öğrendi
Unuttu
ceplerinde şiirler çıkaran adam
koynunda dingin bir ömrü uyuyordu
öptü tüm kutsal kitapları
bir daha uyanmadı
henüz çocuktu
Sinan Yılmaz
5.0
100% (1)