Bu şiire son Anne eli değmiştir
İhtiyaç halinde tutulabilir



Yüzünüzdeki kuşları seyrederken
Kalbimi yere düşürdüm
Ayaklarınız telaşla bir şeylerden kaçıyordu
Kalbimi ne güzel ezip geçtiniz
Hala isminizi bilmiyorum
Affedersiniz



Evinizin pencerelerden çok kapıları var
Tek kişi nasılda kalabalıksınız
Masanız alabildiğine geniş
Sandalyeleriniz de boş yer kalmamış
Arabayı çıkışa park ettim
Affedersiniz




Yıldızlar kadar uzak saçlarınız
Rüyalarımıza girer
Üç gün perdeleri açmayız
Her yağmur akacak nehir bulur
Berrak suyunuzu bulandırdı gölgemiz
Affedersiniz



Elleriniz de bez bebek oyuncağız
Şekilden şekile sokarsınız
Kırar keser yapıştırırsınız
Asla şikayetçi değiliz
Hakkınızdır Efendim
Devlet de alacağını affetmez
Afedersiniz


Annem de gitti
Takma dişleri kaldı cebimde
Bir gün konuşabilir


Sinan Yılmaz