Adın söylesem dünya ıslanır
Çıkar gelir bir tufan
Yer yarılır
Gök kanar
Yıldırımlar düşer kalbime
Çöker dağlar

İlk gözlerin kucakladı
Sözlerin durur mu aktı içime
Yürüdü tenime iyi huyların
Aşkın başkenti sokağımızda
Gamzenin çukurlarında açtı umut
Başladı hikayemiz mutlu mesut

Buluşurduk acemi çekingen
Tek kelimede akşam olurdu
Yıldızlar sönerdii seni öpmem için
Bulamazdım dudaklarımı yerlerinde
Korkudan alıp ellerimi de götürürdün
İsterdim ki hırsızlar hiç eksilmesin hayatımızda

Koptuk
Sahibinin hiç bir numarayı ezbere bilemediği
Hafıza kartı silinmiş telefon gibi
Şaka olabilir mi
Uyanıyorum her sabah benim olmayan bir hayata
Güneşe taş atıyor içimdeki çocuk

Yüzümde kör bir köpek
Salyaları yıldız tozu
Soluk soluğa seni aramakta
Hangi şehirdeysen tutuştur evleri
Korkma
Kalbinde aşk olanın artık yanmaz teni

Nanazila
Adını gülle yıkadim
Aşk mutlu olmak değildi ki hiç bir zaman
Ölümün zaferle kalktığı bu masada
Tüm organlarımı bağışladım ellerimden başka
Dönersen tutmak istersin

Sen olmasan da hep karşımdaşın
Unutsam öleceğim neden yaşadığımı
Hala hep on sekizindesin
Kuşlar konuyor yollarına
Haydi durma nefes alalım
Her an yeni şeyler olabilir mutlaka