Şezlonga uzanıp güneşlenen kadınları
Şehvetli gözlerle izlemedim hiç
Yerlere tükürmedim
Ve cebimde biriktirdim sigara izmaritlerini
Salaş meyhanelerde masa devirmişliğim de,
Ağaçların dallarını kırmışlığım da yoktur

Küfürlü tezahüratlardan kaçınmışımdır hep
Yalan söylemeyi de beceremem ayrıca
Kimsenin yazıp çizdiklerini,
Bu benim diye sunmuşluğum da olmadı

Otobüs duraklarına yazılar yazmadım
Gece kimseler henüz beni merak etmeye başlamadan
Dönüverdim evime

Kaldırım taşlarını sökmedim
Ne bileyim işte
Öylece dümdüz sıradan koşulsuz kabullerle sürdü gitti hayatım
Bundan mı diyorum acaba böylesi kırılışım
Yok pazarında hiçe sayılıp mezat edilişim
Hani bir ses bir nefes arayınca yakınımda
Bundan mı kaçıp göç etmeleri insanlarımın
Zannetmelerim bundan mı
Kaybolmaları bütün ışıltıların

Ne çok saflık ve avuntu
Ne çok hoyratlık
Sanırım devamında da ömrümün,
Aynısından bolca var olacak
Pencereleri kırılmış yapıların
Altında kalacağım
Oysa kesinlikle ben olsaydım
Korkmadan utanmadan varlığıma koşardım
Mutlak bir güven duygusunu hissedip
Asla saklanmazdım
Suya düşünce kelimelerim,
Susa yazılmazdım
Örgülü saçlarımı toplayıp
Ateşe sokulmazdım...