3
Yorum
4
Beğeni
4,8
Puan
943
Okunma
Ezan sesleri gökyüzüne değince,
Parçalı bulutlardan hüzün boşalır
Kırmızı papuçlarından kurtulur bir çocuk
Ağır ağır aralanır evlerin pencereleri
Taze gün kokusu sarılır rüzgâra
Kovuğuna gizlenir yalnızlık
Bütün açmazları geçmişde kalır zamanın
Sokaklarda pürtelâş koşuşturmalar boy verir
Mektup telgraf haber bekler yavuklular
Sarı saçlı kız yine vapuru kaçırır
Kitabının içine bir şiir iliştirilmiştir
Neden sonra farkeder
Unutur kaçan vapuru,
Gülümser
Esnafca şakalar yapar birbirlerine kadim dostlar
Zar tutar adamın biri,
Kırk yıllık dostu da bilir bunu ya
Aldırmaz koltuğunun altına sürülen tavla kutusuna
Hepsi gerçekdir bunların,
Hepsi de yakıcıdır
Tuz gibidir işte yaşamak,
Kaybolmak da tuz gibi...
5.0
80% (4)
4.0
20% (1)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz