1
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
1042
Okunma
Yasak bir iklimden
Apansız esdi bu rüzgâr
Kızların saçlarına fiyonklar,
Oğlanlara uçurtmalar getirdi
Savurdu tüten dumanı
Eklendi doğum sancılarına
Taşıdı, taşındı
Sonra büyüdük biz
Hecelendik ürkek dudaklarda
Kapılarımız duvarlarımıza açılır oldu
Ürkmeyi öğrendik gölgemizden,
Ürkmeyi öğretdik gölgemize
Bohçasını alıp
Bize kaçdı yalnızlık
Yurt edindi ıssızlığımızı
Koyun koyuna uyuduk karanlıkla
Şimdi yok yapraklar
Resimler simler yok
Gül damlamıyor saçaklardan
Üzünçlü hatırlayışların
Düş yanıkları avuçlarımızda
Bir de bakıyoruz gökyüzüne
Belki zamanın
O can suyunu indirir mi diye
Eski günlerden şiirler çalıyoruz
Renklerinden soyuyoruz toprağı
Geçimsizleşiyoruz böyle anlarda
Ve susuyoruz...
5.0
100% (5)
Cevap Yaz