bakışlarına sinen çocuk duygularımı sil
nefret ediliyorduk
serin ve mutlu bir tavrım vardı
üstünüzde şaşkınlık yaratan yanım
kalbinizi benden uzağa götürüyordu

sürükleniyorduk sekerek kaldırımlarla dost
yumuşak tabanında süt dokusu tanrılar yaşıyor
unutturmak için kederini melekler
hep birlikte palyaço

ansızın sızısını artıran kabus
sakın inanmayın onun getirdiklerine
biraz sonra dinecek bir yağmur gibi
sığınmak istiyor şefkatinize

gök kuşağını bin parçaya bölen patlamalar
aniden ve acısız uyuduğunuzu gördük
annesinin elini çekiştiren bir parkın önünde
gülümseyerek sana bakan geçmişimizi gördük

o tuvaline çiçekler ekerek unutmaya çalıştı
sabır dilerken toprağın koynunda
zaman çok çabuk geçiyordu
salıncaklarda sallanırken kapıldığı his
mavi bir küreden el sallıyordu

uyanıp oyunlar oynadık sonra
çiçekler çatladı sevinçten
baharlar bölündü hiç gitmediğimiz yolun sonuna dek
başımızda tanrının eli
git gide güçleniyorduk.