çare bulamadık
o ince sesiyle bağırıp durdu
yassı pazar tahtaları muhteşem ayrılıklar
ve kimi çağırdık ise ses vermedi sesimize
uzayan gülüşleri karşılığında
ona her şeyi vermeye hazırdık

renk değiştiren gecenin nefesi mi
olmaz bu sabah beyaz
olmaz değişiyoruz git gide
aldanarak gökyüzüne turuncusu düşüyor
ne tuhaf
neredeydik nereye geldik

sınırlarını karıştırıp
dehşetli kirpiklerini uzatan
tutup daha uzağını iyileştirmek için
ona kurulu ağaçlar arkasında
istediğini vermeye yeltendim
şiirden süt olmaz dedi
yaşamaz bu keder senin sevginle

kucaklayıp damarlarımdan dökülen kanı
vahşi egosuyla yeniden türetti ölümü
ilk anımsadığı iştahı
yalvardım göller fırtınalara yenik düşmez
dayanmalısın
ağlamaya devam etti kalbim

bir ara dişini sıkan yeni ay
aşk duygulu pembe armoni
kuyusu açık saklana bileceği bir örtü içinde
her şeyi unutmanın karışılığında
sonumuzu göstermeyeceğinize yemin ettiniz

serin lifleri salındı
yumuşak bir rüyadan sonra
gördüklerimizi unutmamız için ara verildi
ıslandık ve büyüdük bir adım ötesinde
ayağa kalktığımızda
bütün çiçekler yalvarıyordu

toplandık çaresi olmayan çıkmazlara
sorgusuz kabul ettik var oluşumuzu
her şeyi yeniden
yeniden anlamak için.