eylemin henüz ilk dakikalarıydı
polis arabalarının sirenleri karışmıştı öfkeye
kırmızı maviyle dans ederken
hepimiz susuyorduk

sen de susuyordun
ne de güzel susuyordun ve nasıl da şehvetli içiyordun, suyu
senin su içişini izlemekti cennet
bilemedim
su kireçle paklanmaya çalışıldı
hep birileri vardı, birileri kireçliyordu damarlarımızı
cinnet oldu sonu

elbette herkesin hakkı var buna
konuşmaya, anlatmaya
bir pirenin zıplarken çekildiği ilk fotoğraf gibi
upuzundu saçların
midem ağrıyordu
iğde ağacına tırmanıyordu bir bok böceği
aynı dalda fal tutan sefillerdik

eylemde bir başka olmak istedi çocuklar
biri küfrediyordu insandan putlara
biri de ona sahip çıkıyordu
ve yakışıklı bir kız öpüyordu sakallarından genci
level atlama hevesindeydi çocuklar, öyle büyümüşlerdi
biri ekşi dudaklarını açarken
aklıma düştün işte
eskiye nazaran platonik göç yılgını kalbim
sahiplenemedi gaz kokan oksijeni
ciğerlerimi emerken
mutluydu karbon abi

bir şıllık gibi tam orta yerden girdi sıkıntı içime
çıkmayı bilmeyen şeker kamışı
nice hikayeler yitirdi, yitirdik
sonra bir puşt olabilmeyi başardı elimdeki cımbız
tek tek çekiverdim
gözyaşlarınla beslediğim sakalı