işdeee… tam da o ğünnerde,

Gariboğlannar geldi köye

Taygeldilerin Kel Ağa’nın damadı

sizin annayacanız Özlem gil[1]

Özlem de… Özlem.. hani

hanı “her gözelin bi bozarı varımış” ya

bana da galı(r)sa; hani,

her şeyde bi deği(l) bin gusur bulurun evel Allah da

Özlem’de ı ıhh

yok valla..

yok! Valla billa şartlar şart ossun

yok iki ğözüm öğüme aksın

Allah öğmüş yaratmış bi dene işdee

meleklerden maada



ne zaman sokağa çıksam,

gözlerim benden habarsız

Özlemin olabileceği yerleri darayo

darayoo! darayo..

emmeee valla-billa bi ben deği

herkeş birbirinden saklı

Özlemin hayalını guruyo

farkında olmamıyın len hiş, eşşek gibi

farkındayın tabi

emme arın bokuna[2]

irenk vermeyoz,

hani şeytana uyuvusan;

bela bakıp, göz edip duru

bişiy olsa da bi ortalık gızışıvısa da

ötekini kim vurduya havale edivise

herkeş birbirine hınşlı

herkeş gav çakma(ğı) gibi

dutuşuvucak yer arayo

en birinci de ben!

ben elde bir tabi..

Allah yaratdı demecen elime kim düşerse

bildiğin üçüncü dünna harbi gapıda.. ta öyle



emme… Allah var!!

o değilden, usul yollu

kimse kimseye daklaşmayo[3]

hiş birimiz başga hiş bi kimseye de

hiş bişiy demeyo

kimse kimsenin ala(hi)yında atıp dutmayo!,

o hunu dedi, bu şunu dedi-ğoduları da

palavraları da

hiş kimsenin gaala(e) aldığı filen yok..





o(ğ)lan anaları; aklısıra ötekinnere gözdağı veriyo

seni ona, ötekini berikine fitleyo..

kendi oğ)lunun esamesini okumayoru

öğüne gelene gaz veriyo, ıvgalayo,

fışdıklayo ortalığı velveleye veriyo

emme naçar..

sizin annacağınız;

kimse harbe müsebbip olmayı göze alamayo



tüm deliğannılar! elbirliğiz dedi-ğodudan uzak,

hani kim ne derse desin

onnarı dinleyen,

dediklerini annayan gaale alan yoook

şükür..

hiş kimse de hu lafın nerden türediği,

işin aslı esasının ne olduğuğu derdinde de değil,

herkeş biliyo ku

aslı esası yok!

emme herkeş, öteki herkeşi zolda zıfır burakma derdinde

herkes gafasını dakdığının üsdüne yörü(ye)cek

köy cahan harbi an meselesi



tabii… benim Musduğa attığım havayı saymazsan

yazık “-valla dünür file yollamadım” deyo

emme -osdurmasa kokmaz- de(ğil)mi

valla eyi de oldu fırsant bu fırsant

herifi safdışı bırakdık

herifin ömrünce bi(r) ta(h)a ordan geşmediğine eminin

yanılıp yenilip geşdiyse bile

hala ümüğünün sıkıldığını hissediyodur.

netçe..

biz zengin çocuğu belasını da öyleynen savışdırdık

Allah mafaza “-heyt len” file deyvicek var ya..

belaya garılıp galcaz..!

Allah Allaahh!



bereket versin Alla(hı)m sevgili guluymuşuyun

bereket Musduk inkar geldi de

herifi bida(ha) da o yollarda

görmedim zati

bi de aklıma

“zavallının ordan geşmesi mezbur da

niza bela çıkmasın deye başga yerlerden gediyosa”

ayıp edtik valla,

hak var hukuk var

gapı ğonşu deelise de

aynı mallenin çocuğuyuz

bayramdan bayrama da olsa

ebemin yana geli ğederler maayilecek

bi dee; ne de olsa yaşca-başca bizden ilerde

Allah var bizi gollamışlığı da çoğ oldu

ben onun okuduğunu bile bilmen



kader işde,

o’da gaderine küssün neydeyn epap hinci

heyvah desem var mı faydası

olan oldu bi kere

deligannılık ö(y)le bişiy işde

o da tekerime daş gomaya gakmayvısaydı

valla o arayer lafının aslı fesli var mı (y)dı hala bilmeyon

do(ğ)ruyu ahretde mi sö(y)lecez hinci..

aman şeyimden aşşa

gasımpaşa..



hemi de ben biliyon mu,

ne bok yediğimi

deliğannı olduk ya aklımız sıra

o zamannnar öyle olcak zannediyoduk za(h)ar

hatda ve hatdaa işin aslı

hele bi Özlemin gulağına gedsin

onun uçun elin adamına hava atdığım

kim bili(r) nassı “hoşuna ğeder” deye

“keyfden dört köşe” oluyon

insan gözünü daldan-budakdan sakınmayo

ö(y)le zamannarda

aklımız bi garış havada….

































[1] gil: ler lar gibi çoğul eki yerine kullanılır.. ev ya da aile kastedilir.. anamgil, teyzemgil,

[2] arın boku: ar belası, hatır belası, namus meselesi, davranma mecburiyeti

[3] daklaşmak: takışmak, kavgaya tutuşmak