Bir martı çığlığı kulağımı tırmalar
Hafif bir rüzgârın ritminde, sessizdir dalgalar
Balıklar üşüşürken bir parça ekmeğe
Dans ediyor gibi kıyıda duran vapurlar,
Sigaramın dumanında
Fikrimin odağında
Ruhumda canlanırken o güzel anılar
Yokluğun yapışır boğazıma
Dar gelir bu şehir bana, içimi yakar…

Egenin sahilinde ve tek başınadır bedenim
Öylesine hissiz, öylesine masum
Ve öylesine çaresiz ufka dalar gözlerim
Özlerim seninle geçirdiğimiz yılları
Boş bir umutla ellerimi açıp semaya
Her şeye rağmen Tanrıdan seni dilerim
Bilirim ki seni bana getirmeyecek
Ve bilirim ki bu şehir beni yiyip bitirecek
Ama senin yanında, seninle çarpacak kalbim…

Yanık bir sevda türküsü mırıldanır dudaklarım
Kimseye değil, sadece kendimedir isyanım
Ağlarım ellerim koynumda, umarsız
Bazen çok uzaklardan sesini duyarım
Koşarım deli taylar gibi kaldırımlarda
Ve yine boşluğu sararken kollarım
Aklımı kaçırdığımdan korkarım…

Nedense gece olunca aklıma ölüm gelir
Ve nedense aniden tüylerim ürperir
Sanki geçmiş karşıma benimle alay eder, eğlenir
Bir gün beni deli edecek bu şehir…