Gecenin bir yarısındayım, çayımın demindesin
İşgal etmiş ruhumu sevdan, her zaman kalbimdesin…

/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-

Sonbahar dayandı kapıma ve ben uykusuzum
Aklımı kemirirken yokluğun ve gözlerin, huzursuzum
Kan kusuyor deli yüreğim ve mutsuzum
Fütursuz işlenmiş günahların vebalindeyim
Ölüm gelse bile aklıma, yine de korkusuzum
Ama düşündükçe ayrılığı, ne tadım kalıyor ne de tuzum
Kuruyor dilim bir anda ve suskunum, susuzum…

Dışarda deli bir rüzgâr, alacak gibi umutlarımı
Çalacak hiç düşünmeden yarınlarımı
Sevdamı koparacak bağrımdan
Beni sensiz, beni kimsesiz bırakacak
Boynum bükük kalacak, gözlerim mahzun bakacak ardından
Kıracak dört bir yerinden kolumu kanadımı
Vuslata giden yollarımı kapatacak
Acımayacak sonbahar, sevdamı bir yaprak gibi savuracak…

Ah şu sonbahar…
Takvimlerden koparıp atasım gelir
Yaşanmamış yıllarıma katasım,
Her bir yaprak yere düştüğünde
Ve her rüzgâr estiğinde delice
Boğazına sarılıp sıkasım gelir
Kan kusar yüreğim, boğazım düğümlenir
Ve nedense her sonbaharın gelişinde
Oyuncağı elinden alınan çocuk gibi ağlayasım gelir…