Gün olur tomurcuklanır gül dalında
Bir güneş baş gösterir dağların doruklarında
Deli taylar şahlanırken ovalarda
Süt sarkar sarı kızın memelerinden
Kınalı kuzular halaya tutuşur yemyeşil çayırlarda
Ve her yeni doğan gün umutlara gebe
Anası ciğerini emzirirken yeni doğan bebeğe
Bir ihtilal çığlığında gün teslim olmuştur geceye
Yasadışı yağmurla sulanır çatlamış kuru topraklar
Yediverendir soluk alamayan kar altında
Mevsimler koşuştururken birbiri ardından
Ve geceler dönüşürken sabahlara
Tabiat anaya borcunu öder dünya…

Sen sevdanla beslenirken kara çocuk
Özgürlüğündür sallanan darağacında
Umutların, yarınların gömülürken karanlıklara
Çığlığın coşkun bir marş olur, yankılanır cihanda
Ve artık bir türkü olursun ergen kızların ağzında
Sen ne kadar çabalasan, kahraman olsan da
Meydan okusan da korkusuzca yedi düvele
Ve ölen sen olsan da her kavgada
Yine de bildiği güzergâhta döner dünya…

Gül sarkarken yeni terleyen bıyıklarında
Sen toprağı kucaklarken delikanlı çağında
Bir pankart gibi asılırken ipin ucunda
Özgürlüğün koynunda haykırırken sevdanı
Artık kurmuşsundur tahtını gönül bağında
Bir lokum tadındadır adın çocukların ağzında
Ve bir aşksın sen her mavzer çığlığında
Vebalin kördüğüm olurken zalimin boğazında
Ettiği zulmün yanına kalacağını sanma
Alır gözünün ferini, kör eder dünya…