Sen gittikten sonra lal oldu sanki dilim
Sustum, sırrımı kimselere söyleyemedim
Sevemedim kimseyi seni sevdiğim kadar
Beni terk ettiğini
Yaramı sarmadan gittiğini
Bir kalemde beni bitirdiğini
İçimde sakladım, kendime bile diyemedim…

Tüm âleme kapandı gönül pencerem
Pervazına kuşlar bile konmuyor
Dilenciler bile çalmıyor kapımı
Hiç kimse ne haldeyim sormuyor
Ve hiç kimse beni, senin gibi anlamıyor
Güller eskisi gibi kokmuyor
Ay saklanmış buluta, yüzünü göstermiyor
Sen gittikten sonra yıldızlar da küstü bana
Senin yokluğunda gecelerin tadı olmuyor…

Hangi coğrafyada bulmuştuk birbirimizi
Hangi iklimde kaybettik
Hangi bilinmez evrenin denklemiydik
Biz nasıl bir sevdanın esiriydik
Kimdi vuran kafeste kuşumuzu
Umudumuzu, yarınlarımızı çalan kimdi
Kimin katline ferman olacak bu ayrılık
Bu vebali kim taşıyacak… Bilemiyorum
Bilemiyorum…
İnan ki sen gittikten sonra ay yüzlüm
Dağıldım ve bir türlü kendime gelemiyorum…