11
Yorum
22
Beğeni
5,0
Puan
1448
Okunma

Akşam inerken şehre
alacası dışında kalır sevdanın
insanınki içinde..
Yerle bir olur yürekteki saltanat
girer yerin dibine gözündeki fer..
hayalden de ötedir artık
sevgilinin gölgesi...
İnanmak gerekir oysa
ne var ne yoksa..
ama hep bir çengeldir boğazında:
ya yoksa?
Kıvrılıp mehtâbın döşeğine
sehere dek kıvranırsın..
kırılır, o bakmaya doyamadığın ayna
kederli bir ney gibidir boynun;
eğik ama illa ki mağrur..
Bir fırtına başlar ki
eğilir dalların dizlerine dek
sığınıp terli avuçlarına
silersin geçmişin nemini
kalırsın öyle yekten yek..
Ulayıp elindeki kırıntıları
saçlarında biriken yıldızlara
savurursun şöyle bir;
uçuşur şımarık hatıralar...
şansın varsa eğer azıcık
değer gözünün pınarına
merhametten nasibini almış
ufacık bir ânın fısıltısı..
avunursun işte..
son bir kuvvetle-eğer kaldıysa-
sarılırsın kendine...
Özlem TARHAN
17/temmuz/2014
5.0
100% (20)