Yalnızım
Çaresizim…. Kimsesizim……..vurgun yemiş duygularım
Tek başımayım şu koskoca dünyada
Geceleri sokak köpeklerinin notasız havlamaları
Yolunu şaşırmış evimin tavanında yolları kesişen
Yurtsuz kedilerin ciyak ciyak miyavlamaları
Sokağımdan geçen ne sattığı ancak üçüncü tekrarın da anlaşılan
Seyyar satıcıların cırlak cırlak bağırmaları
Akşamüzeri arabaların korna ve fren sesleri arasında
Oyun oynayan çocukların bağrışmaları
Elektirik ve su sayacını yazan adamların
Bastığı kapımın zil sesi
Duyduğum sesler…..
Bazen kapısını bad-ı sabadan başka çalanın olmadığından
Yakınan FUZULİ ‘YE kızıyorum
<< daha kim çalsın kapını>> diye
Rüzgarlar bile vurmuyor kapıma
Yağmur dövmüyor penceremi
Tül perdelerim bile kıpırdamıyor….
Evim mezarım oldu canlı canlı içindeyim
Kim bilir belki de mezarım evimde farkında değilim
Kirli ve dağınık saçlarım yağdanlık misali
Uzamış sakallarım insanlıktan çıkarmış beni
Koridorda ki aynanın üstünü eski gazetalerle kapattım
Kendimi her gördüğümde isyanım artmasın diye…..
Hafta da bir gün karanlık çökünce çıkarım mezar evimden
Ekmek ve sıgara almak için
Kendi mahallemin bakkalını geçer
Uzaktaki , beni bilmeyen bakkala giderim ki
Tanınmamak için….
Mutfağımda küçük sofram hep serili
Öyün vakitlerini çoktan bıraktım
Ne zaman arsız midem açlığın son raddesine gelirse
Zift karası bir çay ile küflü ekmekle birkaç lokma atıştırırım
Açlıktan ölmemek için….
En büyüğünden üç kültablam var
Biri mutfaktaki soframın yanında
Biri uzanıp yattığım koltuğun kenarında
Biri de sürekli dağınık duran yatağımın baş ucunda
İçleri tıka basa izmarit dolu
Yorganım ve çarşafım hep sıgara yanığı gömleğimin olduğu gibi
Evimin duvarları duman karası
Parmaklarım is sarısı
Ve her taraf genzimi yakan nikotin kokusu…..
Yalnızım
Çaresizim… kimsesizim… vurgun yemiş duygularım
Yalnızlığımı en billur bardaklara doldurup
Mezesiz çilingir soframı kurup
Hayallerimle karşılıklı kadeh tokuşturup
Ab-u hayat niyetiyle
Terkedişliğimin şerefine yudum yudum içiyorum
Çaresizliğimi en leziz çikolata misali
Büyük bir heyacanla bayramlarda kapı kapı dolaşıp
Şeker toplayan çocukların sevinci gibi
Duygularıma ikram ediyorum
Bıkmadan usanmadan her gün
Kimsesizliğimi kendimden bilen
En mahrem sır gibi saklıyorum…….
Sevdalıyım …
Tutkunum , vurgunum sevdalıyım
Hemde kara sevdalıyım yalnızlığıma
Korkuyorum beni bırakıp gitmesinden
Sıkı sıkı sarılıyorum
Kıskanıyorum herkesten
Kimse görmesin kimse bakmasın istiyorum
Yağan karlardan, meltem meltem esen rüzgarlardan,
Çisem çisem inen yağmurlardan, doğan her güneşin ışıklarından,
Havada uçan kuşlardan bile kıskanıyorum yalnızlığımı
Bunun için sıkı sıkı kapattım evimin bütün perdelerini….
Gecem gündüze gündüzüm de geceme karıştı
Takvimleri şaşırdım
Mevsimlerim allak pullak oldu
Her gece ıssız evimin sıgara dumanından karamış
Nikotin kokulu duvarları
En mahir güfteleri yazıyor, en içten besteleri yapıyor
Sessizliğin sesleri yanık yanık icra ediyor
Sadeca banim duyduğum aryaları
Bazen bir ben daha çıkıyor benden
İkiye bölünüyor şu zavallı beden
Kimi zaman dertleşiyoruz kimi zaman sarılıp ağlaşıyoruz
Kimi zaman kavga edip küfürleşiyoruz…..
Dünya dursun dönmesin, zaman akıp gitmesin
Kapımı kimse çalmasın,camlarıma rüzgar bile vurmasın
Pencereme menzilini şaşırtmış bir kuş konmasın
Evime güneş ışığı dolmasın istiyorum….
Yalnızlık sevdam
Hemde kara sendam benim
Sevdamı kimse benden almasın
Evim mezarım olsun ya da mezarım evim olsun
Mezar taşımda adım yazılmasın
Bir fatiha okuyanımda olmasın
Yalnızım
Çaresizim
Kimsesizim
Kimse yalnızlığımı bölmesin
Kimse çaresizliğime derman bulmasın
Kimse kimsesizliğime yaren olmasın
Sevdam bana kalsın
Evim mezarım olsu istiyorum.