Kırgınım sağlam kalmaya, heryer böyle dağınıkken.
İncitiyor kırgınlık, korkuyorum da üstelik kırılmaya.
Ağlamamak uyanıklık mıdır şarapnel yağmuruna?
/
En edebi şiirler, bazen yalnızca yalandan efelenirler.
Noktalamasız serbestler, süper kafiye dörtlükler...
Anne babasız bir çocuk, tanınmak için neye amenna demeli?
Milyarlarca sıradan insan, gidip hiç doğmamış olanı görmeli.
/
Kırgınım sağlam adama, kolu, bacağı çalışıyor. Kalbi...
İnsan ölmeden önce, ateşte yanan pervane gibi.
Ölmek elzem midir sanki hiç yaşamamış gibi?
Bazen ölmek, insanlığın suratına tükürmek,
Sağ kalanı ipten alıp çarmıha germek.
/
Kırgınım kendime, sağlam dediğim çatılarım dökülüyor.
Bu evi bir yapan kullanmamış, evi içindeyken söküyor.
Dilden bir iki kelime dökülüyor, vah edip insanın haline,
Geçmiş olsun efendiler, durup tükenmez bir salgın geliyor.

Scatter