ver ilacımı eczacı lokman kız,
epey işime yaradı ver.
iyi uyutuyor, azalıyor mesafeler...
/
sus be kadın sus!
bu aşırı saflığın boğuyor beni, itiyor seni, anlamıyor musun?
bir kere de karşı taraftan bakamıyor musun?
çok uzun konuşma ne olur,
bu dinginlik daha da yoruyor beni.
ben yetişmeye çalışıyorum, anlıyor musun?
/
bakma öyle ihtiyar,
ben nerden bilirim otu, sapı, ağacı?
gülü dermeyi, manolya kokusunu,
nerden bileyim ıhlamurun şifasını, zencefili,
botanikle kurduğun bu dünyayı ben nerden bileyim!
öyle ya, yılların kaygısını ben nerden bileyim!
gülme dayı, nerden bileyim eşi, dostu, torun torbayı,
sevmesini bilmezken, nerden bileyim gülmesini?
ver elini öpeyim, bildiklerini de al git ihtiyar.
/
alabilirsin kanımı güzel hemşire.
izin almaman ne güzel, başını bile kaldırmaman,
"bu kan banyosunda senin olman ne güzel!"
demek isterdim ama...malesef...
etten kemikten başka ne var bu hastanede!
tahliller, rapor kaygısı, ölüm korkusu...
kelimelerin her hastada aynı monotonluğu...
yine de ellerinin şefkati güzel.
dinginliği, sakinliği...
hem, cümlelerinle de yormuyorsun beni.
acımıcak biliyorum, uyut beni.