Yorgunum ayçiçeği.
...
Nitekim düşünmüşler zamanında.
Vurmuşlar, kırmışlar ve almışlar sonunda.
Aç kalmışlar, açıkta kalmışlar, kırık, dökük, susuz.
Daha da kamçılamış yokluk varlığa, inanç inanca.
Dalalet bulutu her çöktüğünde üstlerine,
Daha çok bilenmişler hakkın kılıcına.
Her darbede bir daha.

Yorgunum ayçiçeği.

Hepsi birden topyekun üzerime çökmüş gibi,
Sanki bütün bir insanlık geçmişi, izliyor beni.
Yıkılacağımı söyleyen de var, kalkıp bir daha,
İnsanlığın onurunu kurtarmamı uman da.
Bense parça parça dağılıyorum çokluğa nispet,
Değer verilen ne varsa ayaklar altında.
Böyle zamanlar için dost edinilir ya,
Her gördüğüm yüzde sanki bir düşman daha.

Yorgunum ayçiçeği.

Anlatamazsın herşeyi kolayca, uluorta.
Her sabah aynı vakitte uyanmak gibi.
Bir kahveli toplantıda ani kalp krizi.
Neyi anlatacaksın acildeki doktora?
Devr-i alem ayçiçeğim, hadde değil durma.
Her sabah o yalanın yüzümü yalayışı,
Ve bir güzel için bonkörce harcanan geceler,
Yordu beni.

Yorgunum ayçiçeği.

Scatter