Aynı canın iki ayrı bedeniydik sanki biz.
Aynı topun peşinden koşardık eskiden.
Sen ne kadar isteksiz kaleye geçtiysen,
Ben de o denli istekli koşardım ileriye.
İçimizdeki çocuksu canavar da şefkatli gibiydi.
Yazın yarış edercesine sinekler öldürürken,
Aksine merhametle beslerdik böylece örümcekleri.
...
Annemin ilk atari aldığı günü hatırlıyosundur heralde.
O günkü kadar başka bir şeye sevinmedim herhalde.
Aynı vakitte uyanır, "birim, ikisin" kavgasına tutuşurduk.
Sen daha inatçı çıkar ve hep ilk oynayan sen olurdun.
Geçemediğimiz yerleri hep sen geçerdin, onda maharetliydin.
...
Okulda senden başarılıydım ama sana hiç ders çalıştırmadım.
Ne benim içimden geliyordu ne de sen takıyordun vasat olmayı.
Büyüyorduk artık, ruhlarımız kendi bedenlerine dönmüştü.
Biz iki ayrı birey olmuştuk sonunda, istekler farklı, yollar farklıydı.
...
Yıllar geçti be birader, sen asabice hayatla savaştın.
Hayat okula benzemiyordu ve sen bildiğini okuyarak kazandın.
Bense gördüğün gibi içimdeki çocukla oynamaktan sıkılamadım.
...
Bu oyun ne top oynamaya, ne sinek avlamaya benziyor,
Ne de bitmek bilmez sabrınla geçtiğin atari oyunlarına.
Benzese inan ki yardımından çekinmem, çekinmem ikinci olmalarıma.
Belki çok anlaşamıyoruz artık, artık farklı hayatlarımız olsa da,
Senin kadar bağıramasam da herşeye, ben de bağıracak birşeyler bulacağım.
Ben senin ruhunda bir parça olsa kalacağım, sen kazandıkça kazanacağım.


Scatter