Yanımda durmana gerek kalmadı artık anne
Acılarım refakatçi oluyor bana

Üzülme artık
ağlama da
Senin gözyaşların,
gökyüzünden yakarak iniyor yüreğime

Bak!

Gerçekten büyüdüm ben
Artık geceleri açıldı mı üstü diye düşünme
Yanlızlığım en dost haliyle örtüyor üstümü

Kırılgan olduğumu bildiğinden
Zırh gibi sardın yüreğimi
Bana söylediklerin terazinde tarttıklarındı,biliyorum

Ama büyüdüm anne
Senin zırhın yetmiyor artık yüreğimi sarmaya
Kulaklarım da işitiyor zehir zemberek sözleri

Ama merak etme sen,üzülme
Senin küçük kızın zor da olsa
öğreniyor o sözlerden daha hafif yaralanmayı

Ellerimi bırakabilirsin artık anne
düşmeyeceğime söz veremem
ama söz,
düşersem kendim kalkacağım ayağa
Sen söylerdin hep yıkılmak sana göre değil diye

Artık gözlerimi yalancı baharlara bakan pencerelere çevirme
O senin gözlerinin yansıttığı baharlardı
Bakışlarını penceremden çektiğin an,
kış yerleşti pencereme...

Ve bana masallar anlatma artık anne
Beni düş güzeli masallara inandırma

Çünkü,
Zümrüdü anka kuşları götürdü hayallerimi benden
Kaf dağının ardına düştü umutlarım

Masallarla geçti küçüklüğüm
Ama artık büyüdüm ben anne
Masalların yalan olduğu gerçeğiyle

Küçük kızını merak etme artık annem
Sen benim güllere sarılı bir hayat yaşadığımı bil yeter
Dikenleriyle ben uğraşırım...


...Berivan Cengiz...