Kıskıvrak yakalanmışım olumsuzluklara
Hayat gelip geçiyor bana dokunmadan
Var oluşumu sorgularken ben
Ağlar olmuşum sebepli sebepsiz

Sabrı beşiğime kim koydu bilmem
Ama içinde gizlediği şişe çatlıyordu
Ve olan oldu
Sabır denen bir şey bırakmadınız bende


Oysa yeri yoktu benim soluk alışlarım da
En ufak bir isyanın
Oysa şimdi
Avazım çıktığı kadar bağırasım var

Ne istiyorsunuz benden siz
Zorunuz ne benimle
Yetmedi mi yıllardır karanlığa mahkum edişiniz
Rahat bir soluk almayı bile çok gördünüz
Henüz yeşermeden papatyalarım
Hoyratça kopartıp
Aşüftelere fal baktınız

Yeter arık yeter
Ben ağlama duvarı olarak dizayn edilmedim
Beni yaratan sizin için yaratmadı
Varlığım pek önemsenmezken
Görün bakalım yokluğum sizi nasıl boğacak

Omuzlarım gözyaşından o kadar ağır ki
Sırtımdaki hançerlerin acısını bastırıyor
Şimdi soruyorum size
Ne zaman bana bir omuz oldunuz
Ne zaman derdime derman
Yarama merhem oldunuz
Ben ağlarken hepiniz buharlaştınız
Bir sis perdesi olmayı dahi başaramadınız

Şimdi mi ?
Bitti
Her şey sonlandı
Nokta kondu
Yokum artık sizin için
Bana küsen ömrümle barışmaya
Sizin karattığınız güneşimi aydınlatmaya
Yalanlardan paslanmış yüreğimi parlatmaya
Kısacası çıkarcı bencil sizlerden
Çok uzaklara kendime gidiyorum ….