Baharı anımsatıyorsun
Gözlerine baktıkça

Sevinç dolu bir çocuk yüzü var gözlerinde
En güzel sen gülümsüyorsun biliyorum
Çiğ damlası kirpiklerimde
İlk bahar gibi yeşil gözlerinden bakıyorum dünyaya
Leyla’nın mecnun’u gibi güzel gülümsüyorsun

Olurya bir gün susarsa gülüşlerin gözlerimin içinde
Göğün mavisine gözlerinin yeşilini katarım haberin ola
Ummana sererim tüm çocuk sevinçlerimi
Zifiri karanlıklara yumarım gözlerimi

İltica eden bir mülteci oluyorsun
Dalından koparılan nergizlere
Dar/ağacı oluyorsun sokağımın
Ve kuşlara özgürlük oluyorsun
Işıldayan yeşil gözlerinde

Sana öyle mahkum olmuşum ki
Görüş günüm düşlerimde seyrediyor tenime
Sonra özgürlüğüm oluyorsun
Yasaklanmış bir şehrin
Kiraz kokulu bahçelerinde
Voltaya çıkan çocukların
Güneşi ilk defa görmeleri gibi
Karanlığıma ışık oluyorsun
Geceye doğan yıldızlar gibi

Sen baharsın biliyorum
Sen gökkuşağısın
Sen yakamozsun
Ve sen içtiğim su’sun
Yanan yüreğimin

Kanadından vurulan kuşların çığlıkları oluyorsun
Göğüs kafesimde yuvalanan
Sonra deniz oluyorsun
Ve bir mahkumun penceresi oluyorsun
Kör karanlıklarda kaldığı zindanların

Kokunla aynı odada kaldım bir gece
Kapı eşiğimden sızan rüzgarların getirdiği
Af et beni
Af et
Kokunla aynı odada uyudum
Boynuma sarıldı kokun
Üşüyen ellerimi tuttu
Ve susayan dudaklarımdan öptü

Düşünebiliyor musun?
Ne muazzam bir duygu bu
Sen yoksun
Kokun var
Kokun beni sarhoş etti
Af et beni
Af et
Kokunla sarhoş oldum dün gece

İbrahim Dalkılıç

03/07/2014
15:40 ist.