0
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
1327
Okunma
Bu gece karanlıktan alıp bakışlarımı aydınlığa akıttım,
Güneşe çevirdim yüzümü, tıpkı Semerkant gibiyim,
Bu gece ruhuma karışmış Hayyam’ın ruhu,
Görmüyorum karanlığı,güruhu.
Geceyi geceden saymıyorum, inadına şafağı soluyorum,
Nefesimde raksa durmuş anason ve tütün,
Serseri bir rüzgar gibi hayatın çeperlerine vuruyorum,
Bu gece yüreği kabarmış fincan gibi değil; hayra yorulmuş rüya gibiyim.
Bu gece Mona Lisa değil; Vamık’ı bulmuş Azra gibiyim.
Hiç durmadan yürümeliyim,
Geçmeliyim diken kemerli dar yolları,
Aşmalıyım karşımda duran sarp yokuşları,
Bir melekten ödünç alıp kanatlarını, içmem lazım bulutları.
Bu gece Esmeralda su verdi bana Notre Dame’ın kapısında;
Kamburumu taşıyabilirim!
(25/03/2014 Van)
Nimet Öner
5.0
100% (2)
