(Eylül’e armağandır...)





Anlat bana hüzün çocuk;
Gökkuşağı var mı senin ülkenin semalarında?


Hani yağmur sonrası güneş ışınlarının buhara değmesi var ya,
Hani salıncak kurar ya gökyüzüne
Ve dünyadaki tüm güzel renkleri katıp haresine,
Tahtında oturur bir sultan edasıyla.


Anlat hüzün çocuk gülüşler var mı senin ülkende?
Hani ilişir ya insanların gamzesine,
Bir kır çiçeği gibi katmerlenir ya, salar kokularını bahar bahçelerine.
Hani kelebekleri çeker ya kendine,
Bir çocuğun ellerinde gider ya anneler günü armağanı diye.


Susma söyle hüzün çocuk; coşkular var mı senin ülkende?
Annesini gören çocuk mutluluğuyla
Çocuğunu emziren anne
Evine gelen baba
Hani başarılan bir işin sonunda bir çığlıkla çıkar ya yürekten;
Dostla içilen kahve keyfiyle,
Sevgiliyle izlenen gün batımı seyrinde ansızın çıkar ya bir köşeden,
Hani bir akşam yemeğinde kadehten süzülen şarapla kana katışan,
Coşku işte!


Bütün bunlar yoksa ülkende sen hep çocuk kal hüzün çocuk
Sakın büyüme!