Zamanı aşındırır derin gölgeler
pas tutar ağızda her kahkaha
titretir dalgınlığın dallarını bir rüzgar
Diz çöker yüz yıl...



Dikenli tellere takılır ünlem...
Sarar yumuşacık düşleri
ağaç kabuğuna sığınmış ürkeklik.



Dokuz çentikten öte ısrar
yazıldıkça ayık bakar yüze....
Karıncalanır gözler yollarda
görgü tanığıdır
yönünü şaşıran kirpikler.
Kırık dalgalar çarpışır ışık hızında
ayaza kesen gün ardında...
Uyanır gece mavisi vitraylar
imza töreni düzenlenir bir yalana.



Dağ doruklarında bir özlem
basa basa geçer içinizden
Işık şive değiştirir,kendi olmak için
hiç doğmayacak gebe sevgiye.



Harcanır geçmiş zaman kuyusunda aşk
kırık kahve fincanında yaşlanır anılar..
Dul bir acı okşar elleri
şiirler asılır sahipsiz odalara...



Solgun ağızlar konuşur gururu
en yırtıcı acı gelir dudaklardan
Öpülür gece
kıskançtır yanı başında gün.
Eskiler alınır yıldız yapılır
sesi duyuramayacak kadar gidilir uzaklara...




’’Aşk affetmez gecikmeyi ’’
alınan her soluk ödüldür
son kapının ardında.
Çıkar kutsal ruh
yüreğin tam üstüne
Çınlar güvercin bakışlı sessizlik.




Zaman vuruşların ardında...
savrulan taşın yankısı
inkarın kıyısında....




Hüzzam adasından veda öpücüğü verir
ölümleri devşirir dağ dorukları
Rastgele sözleri alır rüzgar
alna çekilir gam çizgileri.
Uykuların tutanağıdır diş gıcırtısı...




Sayfalardır hep açılan
Kapaklar hep yalan.
Kızılcık sopasını vurur
bir şamar gibi
hak edene yaradan...




Ne yana göçsek içimizde
saklambaç oynar yüreğin dalları
Yürünür tüm yollar
dönmek için kendimize.



Kana karışır yaşamak
hazla süzülerek dünyaya
Bir avuç umuttur
serpilir şiirlerin alnına.



Bir damla sudur
bir çift söz
kuraklık basan dudaklarda...

Cemreyle sevişen tohum gibi
bir iç çekiş,ışıklı bir yoldur
geceye evci çıkar şiir...



Ferda Özsoy