Ölümden uzak ölümler vardır
sözün bittiği yerde...
Al bayrağa sarılmış kadınlar yatar
musalla taşında bebesiyle...
Üç nokta beş harfin davasında
sancıyla kasılır sol böğürler,üşür samimiyet
Tek kare bir fotoğraf donar kalır
akar milyonlarca filim şeridi aynı karede
Fırdöndü mavisine dolanır
of diyemeden giden canlar.
Yolun şahikasında ayrılıklara taşınır
nice yolcular acı ile...
Çünkü ’Canım’’ diyecek kadar
masum değildir insanlar...



İçime sızan kırgınlıkları yazmak istedim
çektim içimi yumruk gibi mısralarda
Parçalanan yüreğime yuva kurdu mermiler
çalkalandım sessizlik denizinde
ölçülmez kuvvetin kıyılarına vurdu hüznüm.
Hayaller sustu rüyalar konuştu
nefesi solukla bölüştüm...
Konuşmayı sökemeyen
çocuk çığlıkları dolandı boğazıma
Ölü çıkmış evlerin hıçkırıklarına boğuldum
kasvetli bir rüzgar esti odamda...
Kaderin kıblesi kaldı zan altında
Soldu şiire su veren filiz ...
toprağın izleri belirdi ellerimin çizgilerinde
Tüm sözcükleri yitirdim tek tek insan yüzlerinde
Harflerden anıt mezarlar yaptım son cümlemde.
İsteksiz bir renk geldi oturdu içime
kadınların sütündeki rengi vermek istedim kardeşliğe...
Hayattadır küskünlüğe iyi gelecek çarpıntılar demek istedim
sessizce....

öyle...

...................

ferda,ca