sükunet kabullenilmişlikse
suyun gözünde kirlenmek
gizlenmekse derinin altına
hain uykularda hamaklanmak
iblis olmaksa halkına
miras bırakılan bu esareti
kurşuna diziyorum bir şafak vakti
bir boşluğa filiz sürercesine
boşaltıyorum şarjörümdeki teslimiyeti

militan umutlar büyüyorken
milis kahpelikler türüyor arsızca
kırpışan lambalarının inatçı titrekliğinde
karanlıklar palazlandırılıyor
güneş pazarlanıyor soysuzca

şehrinin gögesini omuzlayıp
sırtlanıp mavilikleri
yanılgılarımı deviriyorum umutsuzluk setimde
teslimiyetten yana ne varsa
ipe çekiyorum etimde


her neyse niyet
neye dairse tabiyet

deşiliyorum olur olmaz zamanlarda
sensizliği kazıyorum parmak uçlarıma
boğmacaya tutulan duvarlarımda
bir inilti vuruyor ayazlardan kalma
gel de zonklama damağımda
gel de vurma
kazınıyor künyeme direnç
ve tutunuyorum toprağa inatla
sökebiliyorsan sök
kanatta gök
böğürtlende kök


teamülleri çatlatırcasına
tahammülleri patlatırcasına
döşüyorum deli mayınları
döşüyorum anlımın çatına
böğrümün deli mayın vurgununu
patlatıyorum işte
bakma bana