sen!
uykusuz gecelerimin uyanık prensesi.
sen,
sen ateşler içinde yanarken;
donuyor, üşüyordum.
ve titrerken bedeninin çığlık çığlığa sesi,
yıkımlardan yıkımlara koşuyordum.

ey! kıpırdayan kirpiklerinden,
yüreğime ırmaklar akıtan güzel çocuk;
çaresizliğin çarpardı, acılarıma.
düşüyordum...
yanıyor,
içim çiziliyor,
susuyordum.

yarım bir tebessüm yayılırken büzüşen dudaklarından;
gök yüzüne bakıp,pusuyordum.
avuçlarım yarılırken kan revan,
kendime, ölüm kusuyordum.

küçücük bir bedene, bunca acı niye diye
yüz çevirip serimden,
ölümüne yüzerdim acılar denizinde.
kulaçlarım yetersiz kalır,
tükenirdim çaresizce.

acılarının sebebi: ben.
neler çekerdi o minik beden.
buna hakkım var mı? diye,
tiksinirdim kendimden.

aklımda onca soru,
onlarca düş paramparça.
yüzlerce kırık dökük anı,
binlerce hesaplaşma .

sonra...
ana okulu sıralarında,
kırmızı önlük, nasılda yakışırdı sana.
kızıl bir güneştin sanki.
parlayan bir ışıktın bana.
hep aynı yörüngede,
hep aynı dönencede.
gözlerime dalgalarca vuran
bir yakamozdun gecemde.

sonra...
önlüğün mavisi,
deniz kadar deniz.
deniz gibi mavimsi.

bazan hırçın bir dalga,
bir feryat, bir figan sesi.
bazan dipte yenen bir vurgun,
bazan, sakin bir koy
sessiz ve durgun

ve şimdi...
kareli etekli,
ürkek bakışlı güzel ceylanım.
tenimi çizip geçen,
ılık bahar akşamlarının deli poyraz yeli.

ey yıkılmışlığımın feryadı!
ey tükenmişliğimin çaresizliği!
göz pınarlarımın utangaç seli.
içimde tutuklu, onlarca çelişki.

sorular firarda,
cevaplar kelepçeli,
düşler hep te’hirde.
gözlerim...
seni arar,
göremem.
yıkılırım bu şehirde.


HASAN POLAT

güzel insan ve vefalı dost Sayın EBRU NİL US’ a katkılarından ötürü teşekkür ediyorum.