2
Yorum
12
Beğeni
5,0
Puan
1239
Okunma
.
Ne çok insan ölüyor her gece…
Yalnızlık bir heyula gibi,
Geçirince bedenleri ele
Ne çok insan ölüyor her gece…
Maskeler çıkarılıp ötelenince yastık altına
Gündüzün izleri silinip yüzlerden
Göç edince kendi içine
Ne çok insan ölüyor her gece
Derinlerden işitilen bir ses
Belki bir şiirin ya da şarkının ayak sesleri
Kulak kesilince içinden gelen sese
Ne çok insan ölüyor her gece
Issız birer avluya açılıyor gönüllerin penceresi
Dilsiz anılar mezarlığı gibi ortalık
Yad ederken geçmişi
Ne çok insan ölüyor her gece
Gün belirirken pencerelerde
Yüzler yıkanıp maskeler çıkınca yastık altından
Aynı hengâmenin sıradanlığına kapılınca
Ne çok insan yaşamak zorunda kalıyor yine…
g.sarıoğlu
ikibinondördün/beşinciayının/yirmiikincigünü
.
5.0
100% (11)
Cevap Yaz