.


Şiirdi tenin
Parmak uçlarından dizeler yağardı kurak tenime
Ve ben sol yanımda damıtırdım o dizeleri


Uyuyor gündüz ve uyanıyor gece
Sen ağlarken mısra mısra
Ben kanıyordum dize dize
Yalnızlığım gecenin ırzına geçiyor hece hece
Söyle şimdi
Aşka gönlü değmeyen biri
Ne bilsin ayrılığın eziyetini


Şiirler yağdırırken sen semadan
Doğurgan bir ana rahmi oluyor parmak uçların
Bereketli ve şefkatli
Bahar dolduruyorsun içime pare pare


Hiç anlamadığım ütopik bir dil gibi
Gizemli ve mahzunsun sevgili
Gözlerinden öpülmemişsin hiç belli
Avuçların ısınmamış başka bir avuçta
Şiirlerin heba edilmiş bundan evvelki yüzyıllarda,


Tüm hüzünlerin eskitildiği
Suskun kalınmaya ant içilmiş
Bu kelam kurağı coğrafyada
Dili yok acıların, şiirden gayrı
Bu yüzden bütün kadınların ön adı aşk
Bütün şiirler acıya paydaş
Bütün türküler yalnızlığa yoldaş


Sen şiirler yaz sevgili
Bahar döllensin
Ve Yazlara gebe ilk bahar çiçekleri açsın mısralarında
Aşk adına, vuslat uğruna…







g.sarıoğlu
ikibinondördün/dördüncüayının/yirmidokuzuncugünü