1
Yorum
7
Beğeni
0,0
Puan
1295
Okunma
biter diye yükseklerde irkilen ben
duyar mı
aşağıda dolaşan karıncalara seslensem
ilerleyen aklına rağmen zamanın yükü
göğsünde uyanan kuşların uykusu
geçerken kendi aynalarını sayan
yansımalarına dalıyoruz göğün
oysa ne kadar çoğalmıştık ayın gözlerinde
gece duvarlarına gölgeler yağarken
ağaçlarla kardeşliğimizi kutsayan aşk
hangi dilin geri gelmeyen öyküsü
o vakitler uzatılmış yeşilliklerle avunurduk
denizler de avunurdu dip sularını çevirip
sorsak bize benzerdi
dalları başımızda binlerce sene
son çağa yürümüş duygu seli
eksilterek sevebilir mi geçmişi
sonsuz özleyişin tekrarı
topluyor dağılan bulutları
söylenemez duruyor dibi rüyanın
bahis dolusu mezarlıklar
üstüne çöken korkularını dindiriyoruz
göz çukurlarıyla bizi dinleyen ölümün.
Şiirin sahibi
Cevap Yaz