Çıkma dedim âşık, sen yağmurda dışarı.
Fitne fücur bu millet, bilmez köşe bucağı.
Günahı cümlesinin benim baştan aşağı.
Yağmaz o rahmet bile, kalbime benim.

Yatsıdaki ezan bile hemen okundu.
Akşamdan kaldım ya, tövbem bozuldu.
Cihanın tüm dertleri, sanki bana yazıldı.
Gök bile tükürdü bak, yüzüme benim.

Senin kutsal sandığın, ahh o sadakat yok mu,
Ara ki bulacaksın beşerin doğrusunu.
Eğri boynu aşığın, olsan ne yazar doğru.
Güneş bile doğmuyor, şu gün yüzüme benim.

Rabbin helâl kıldığı, bir bana haram sanki.
Zehir zıkkım da yutsam, bir kusan benim sanki.
Hazmedemiyorum madem, doldur içeyim saki.
Yıldızlar da kaymıyor, bir dileğime benim.

Kurtul diyorlar bana, dünyanın eleminden.
El çekmek çok mu kolay, faninin şu nefsinden.
Yediğim yetmedi ya, dünyanın sillesinden.
Ne fırtınalar geçmiş, şu yüreğimden benim.

İncindi dogrudur bu şair, ta derinden.
Ama hiç vazgeçmiyor, Mevlânın kaderinden.
Ah etmez bilirsiniz, anca yazar serbestten.
Necip Fazıl demeli; Bir başı ağır da benim.

Hilâl ÖZDOĞAN
2014//TRABZON