Süreyâ kadar âşık olamazmış, ah şaşkın!
Bitti burada işte o filancaya âşkın.
Var ise ziyadesi, kalır mı senin âşkın?
Süreyâ’nın ki ona, seninki bana kalsın.

“Tomris’i Süreyâ’nın ah ne güzel, kadınım!”
Söyle erkeğim benim yok mu sende bir adım?
Süreyâ ona yazdı da ben sana her satırım.
Yazdım hem her satır, yandım her satır.

Sorsam Tomris’e, sen haklısın, der, kadın!
Od idin, kül oldun hâlâ bilinmez hatırın.
Bakmadan şu haline, yazdın da hiç yılmadın
Kürksüz seni, elemden bozulacak fıtratın.

Saçlarım mısra gibi güzel değiller, hakkın
Ne kaşlarım yay ne de kirpiklerim o kadın
Sorsaydın ya erkeğim, “anlat âşkı a kadın!”
Senden gayri yapacak yokken tek bir izahım.

Sen Cemal olamazsın ki ol da istemezdim.
Gözün neden hep kışta, hiç mana veremezdim.
Tomris ve de üç şair, valla ben imrenmezdim.
Var gönlün ver sadece, yaz dahi dilemezdim.

Hem sever şiir gibi, hem de yazar bir kadın.
Aklı yokken başında, yine âşık hem kadın.
Adı âşk, mizacı âşk, yürüse âşk her kadın.
Adamı şair eden yine kadındır kadın.


Hilâl ÖZDOĞAN
1 Kasım 2015
Trapezus