Elveda oğlum;
Var git yolun açık olsun,
Cennet mekânın, ruhun şad olsun…

İşte meçhul bir yola gidiyorsun
Yolun nurlarla dolsun…
Beni gözü yaşlı bırakıp
Ardına bile bakmadan
Şu perişan halimi sormadan
Titreyen ellerimi tutmadan
Peki, öyle olsun…

Sen git oğlum, ben toprağına yüz sürüp,
Bağrıma kara taş basıp,
Ağlarım kimseden utanmadan…
Oysa babalar utanır, ağlamazdı
Et tırnaktan ayrılmaz,
Ciğer candan kopmazdı değil mi oğlum?
Ayrıldı işte et tırnaktan
Koptu ciğer candan
Böyle reva görmüşse yaradan
Elden bir şey gelir mi oğlum?

Artık kara toprak seni bağrına basacak
Benimse yanası gönlümü
Kör olası gözümü
Geriye kalan kahrolası ömrümü
Bir pişmanlık bulutu kaplayacak…
Ama şunu bil ki; senin yokluğunda
Paslanmış ciğerimin,
Bir atımlık ömrü kalmış yüreğimin,
Asi dilimin feryadı susmayacak.
Sen hiç merak etme,
Gözün arkada kalmasın
Baban seni fazla yalnız bırakmayacak oğlum…

Ey gözü doymayan, kahrolası kara toprak
İstediğin oldu işte… Artık Ali’m senindir
Üzmeyesin sakın kınalı kuzumu
Bir dediğini iki etmeyesin
İncitmeyesin sakın, çok narindir
Unutma ki;
İhanet edersen, iki elim yakanda değil gözündedir
Ben gelene kadar, oğlum sana emanetimdir…



Sevgili şiir dostlarım, bugün rahmetli kardeşimizi toprağa veriyoruz. Ben de iki şiirimle, acılı bir babanın dramını anlatmaya ve elimin yettiği dilimin döndüğünce, bu acıyı dizelerde paylaşmaya
çalıştım. Elimden daha fazlası gelmediği için üzgünüm. Lütfen bu kardeşimizden dualarınızı eksik etmeyiniz… Mekânın cennet, ruhun şad olsun Ali… UNUTULMAYACAKSIN KARDEŞİM