Bazen,
Uçsuz bucaksız ovalara sürmek istersin gönül atını
Bir dağ olur yalnızlık
Mor renklere uzanıp avuçlamayı dilersin
Senin kokunu getiren bütün mayıs çiçeklerini
Efsunlu bir demet gibi aşka sunmak istersin
Kayıp türküler doldurup ceplerime
Sana, sesine ve nefesine yol almak günlerce
Sarmak, sarılmak ve varlığını hissetmek için
İnsanca ve aşkla dizlerine uzanıp
Seni sana anlatmak
Yüreğimdeki o devasa hazla mutluluğu paylaşmak
Saçlarından kırlara yayılan kokuyla oyunlara dalmak
Ve diz çökmek yaşanası varlığına
Tutup ellerimden, okşayarak yanağımı
Ayağa kaldırmanı dilemek çocukça
Haykırmak seni ne çok beklediğini
Kuşlara, ağaçlara, dağlara ve ovalara
Dilindeki en bıçkın nidayla

Dışarıdaki iğrenç nidaya aldırmayıp
Tüm çelişkileri elimin tersiyle iterek
Sana yürümek
Sesine doğrulmak her sabah yataklardan
İçimin, ruhumun çocuk hazlarını sana taşımak
Yanmak coşkulu yangınında
Onulmaz ateşinle kavrulmak
Ve kadın bakışlarında uzaklara
Çok uzaklara savrulmak
Devrilmek ayaklarının dibine sonra yar!
Şu paylaşılamayan dünyada
Tüm karmaşık sorulara aşk ve sevgiyle
Tek yürekle, tek dilde yanıt olmak

Selahattin YETGİN