gülümseyen en yakışıklı resmim buydu :)

gülümsüyorum
kendime, sana ve yaşama
inadına inadına
gülümsüyorum hala :)



içimdeki haylaz çocuktan yana
kullandım ben tercihlerimi
yaşamaksa , hep inadınaydı zaten
dünyamda gülümseyişler olmalıydı
her yeni güne muzipçe gülümseyen
bir de ben olmalıydım oyunda
gülümsemem gerekiyordu
gülümsemeliydim açıkçası Gülpembe
ben de
gülümsedim gitti :)



bomboş elleri için ağlayanlar vardı oysa
elleri olmayanları düşündüm
düşündükçe’de gülümsedim
ellerim vardı sonuçta
boş ya da dolu olsa da
gülümseyebilmeliydi insan
elleri varsa


dünya aynı dünya’ydı zaten
bakan göze göre değişiyordu rengi
kara bir gözlükle kararıyor
pembe gözlükle de pembeleşiyordu
pembe güzel renkti çok sevdim
gülümsetiyordu beni :)
gülümsedim


haylaz bir çocuğum ben Hüsnü
hiç değişmedim ki
her şeyi sevmeye çalıştım aslında
akide şekerine bayıldım
biberin en acısına da öyle
ağzımı fena halde yaksa da
çok sevdim acısını bile
gülümsedim



ömrümce asla değişmedi zevklerim
reçel’le turşu’yu
çay’la ayranı
boza’yla şalgam suyunu
hiç ayıramadım birbirinden
çok sevdim be Hüsnü
hepsini de içtim
hala severek içerim
bazen bir ondan bir bundan içtim hem de
çok zevkliydi
mutluluktu benim için :)
gülümsedim Gülpembe



naylon ayakkabılarım vardı
öyle çok severdim ki
parçalanıncaya kadar giyerdim
ağzım kulaklarımda
mutlulukla hem de
parçalandığında atmaya bile kıyamazdım :)
çünki severdim onları
ve onlar beni gülümsetirdi
hala eskise bile
atmaya kıyamam ayakkabılarımı
severim çünki :)
sevmek biraz da gülümsemektir bence
ben sevdikçe gülümserim :)



kedileri köpekleri
neredeyse tüm hayvanları çok severim
"ben de onlardan biriyim"
diye düşünürüm hep kendi kendime
birisi "hayvan" dese " efendim " derim :)
üç kedim var hepsini çok severim
onlar da beni Hüsnü
onlarla birlikte gülümseriz
gülümserim Gülpembe :)



Hüsnü’cüm acılarım olmadı değil elbet
çok da canımı yakan
acılarım da oldu
yandım kavruldum ben de
sonra küllendirdim acılarımı

kaybettiğim tüm sevdiklerimi
yüreğimde yaşatmaya başladım
eski güzellikleriyle hem de
onları yine sevdim
hasretle yanmaktansa
benimle olduklarını düşündüm sonra
ruhları yaşıyordu çünki
biliyordum
birlikteydik nasılsa
sevindim buna ve mutlu oldum yine de
gülümsedim :)



çaresizlikler de vardı yaşamda
barışmak gerekiyordu
ve hepsini kabullenmek de
yine de yaşamalıydı insan
yine de çareler üretebilmeliydi
çaresizliklere
yılgınlıklara düşmeden
yeniden başlayabilmeliydi gerekiyorsa
üstüne üstlük bir de
gülümseyebilmeliydi inadına :)
gülümsedim ben de :)



gülümsüyorum
kendime, sana ve yaşama
inadına inadına
gülümsüyorum hala :)


bunlar hüsnü kabulüm’dendir Hüsnü
niyet önemlidir Hüsnüye
ayrıca belirtmeliyim ki
gülümseyişim
hüsnü niyetim’dendir Hüsamettin ...
:)))