köyde en sevimli ev –göçmenevi-
macur Göçmen Yusuf köyden de göçmüş
çok olmuş Aydın’a davşınalı
en geniş pencereli bina mektep
diğerlerinden farklı
talebeler sıva pütürüne
elbiselerini, çantalarını asarlardı
etrafında yarış ederlerdi hep

mümessil intizamı bozanların numaralarını
garatahtaya yazardı
herkes öğretmene verilmekten korkardı
ama hiç kimse yaramazlık etmekten de geri durmazdı
çocuk aklı..
avuçlarına cetveli yer otururlardı
bu görevini yerine getiren öğretmen
küçük dolaşım,
büyük dolaşım anlatırdı
çok umurumuzdaydı

öğle paydosunda çığrış-bağrış
“öylen ekmeğine” evlere
ilk fırsatta gene okul bahçesine,
oyun kavga-dövüş, yarış
benizler kıpkırmızı,
sırtlar terli, soluk-soluğa kalınmış,
birileri her halükar da
birilerini kayırırlardı
akrabalık revaçtaydı
birde yerli malları…

birileri teneffüsler de bayrak direğine tırmananlardı
birileri hemen her konuda yarış yaparlardı
koşarak mektebin etrafında
tur atarlardı,
başka birilerinin de işi gücü,
birilerine
zengin çocukları ve
güzel kızlara yaranmaktı

tabi yarışı önce gelen kazanırdı
bu arada birilerine çarparlardı
birlikte yere yuvarlanırlardı
eğlencenin doruğunda biri eline alır sapsız pirinç zili,
onaltılık çiviyle vurarak zil çalardı





DİPNOTLAR
Göçmen Yusuf: İkinci Dünya harbinden sonra, Bulgaristan’dan mübadele yoluyla gelen muhacirlerden (1952)
davşınmak/tavşınmak : taşınmak, nakil
mektep: okul
talebe: öğrenci
mümessil: sınıf başkanı







resim: Muzaffer Sağır